De pas 19-jarige atlete Lisa Cornelissen droomde begin dit jaar van haar eerste Paralympische Spelen ooit. Ze hoopte zich voor Tokio 2020 te plaatsen op de 100 meter sprint en haar favoriete onderdeel verspringen. Stiekem dacht ze al aan podiumplekken, maar haar ambities moeten nog even de ijskast in.

"Ik wilde er gewoon vol voor gaan", zegt Cornelissen over deelname aan de Paralympische Spelen. "Maar ja, ik had het uitstel ook wel aan zien komen. Ik hoop er gewoon volgend jaar weer te staan." De Paralympische droom van de Helmondse startte in 2013. "Toen ben ik als talent ontdekt. Inmiddels heb ik drie Nederlandse records op mijn naam staan: verspringen, 100 meter sprint en speerwerpen in mijn klasse." Cornelissen, die vier maanden na haar geboorte een eenzijdige spastische verlamming kreeg, kan sinds kort weer trainen op de atletiekbaan. Wegens het coronavirus trainde ze zich thuis suf op haar yogamatje, maar nu mag ze weer echt los. "Toen ik eindelijk weer op de baan mocht, voelde dat echt als zweven. Ik lag thuis vooral core stability te doen, maar kan nu gelukkig weer met mijn coach in training."

Een van de vele trainingen bij huis, ditmaal in de tuin van Cornelissen
 

Ondanks dat de atlete niet over een A-status beschikt, wordt ze met de coronacrisis financieel gezien nog niet hard geraakt. "Het heeft nog niet echt grote consequenties. Ik moet wel veel naar Amsterdam, omdat ik daar bij Team Para Atletiek zit. Dat kost natuurlijk wel telkens reiskosten. Het is wel moeilijk om een vergoeding te krijgen. Maar met het uitstel komen de Spelen qua financiën niet per se in gevaar." Cornelissen heeft, naast haar prille carrière als paralympische atlete, ook een baan in de catering om inkomsten te genereren. "Ik werk daar ongeveer 32 uur in de week. Door de coronacrisis zit ik nu al twaalf weken thuis met behoud van mijn inkomsten. Ik krijg geen extra financiële steun vanuit het NOC*NSF en vind de keuze die ik gemaakt heb prima. Maar iedere financiële ondersteuning zou uiteraard welkom zijn."

Een jaar extra geeft de nog jonge atlete meer tijd om zich optimaal voor te bereiden op het hoofdtoernooi. "Ik loop iets achter op de rest, door bepaalde keuzes die ik heb gemaakt. Twee jaar geleden heb ik namelijk besloten om te stoppen met trainen op Papendal. Het was ver reizen en met mijn werk niet meer te combineren." Cornelissen koos ervoor om in de hoofdstad verder te gaan met haar trainingen. "Het aankomende jaar ga ik veel trainen op de baan. Ik wil meer uithoudingsvermogen en meer kracht krijgen. Het doel is eigenlijk gewoon om fit te blijven."

​

Hoewel de Paralympische Spelen met het uitstel naar 2021 nog ver weg lijken, durft de Brabantse al wel voorzichtig vooruit te blikken. "Ik kon me nog niet echt voorstellen hoe de Spelen zouden zijn. Als ik eraan denk, denk ik gewoon aan heel veel mensen die je dan aanmoedigen." De 19-jarige vertrouwt erop dat het toernooi in Azië het begin is van een mooie topsportcarrière. "Ik hoop aan meerdere Spelen en internationale wedstrijden mee te mogen doen. En daarnaast nog meer Nederlandse records te bemachtigen." Haar geduld om haar doelen te bereiken, wordt in deze coronatijd flink op de proef gesteld. "Ik ben nu vooral met vrienden aan het bellen en doe het verder gewoon rustig aan doen. Het geeft me wel meer rust, maar mijn grootste focus ligt nog steeds op het trainen."