Het afgelopen jaar was een emotionele rollercoaster voor Buis, die 2020 als haar afscheidsjaar zag. Het Internationale Paralympische Comité zette in 2015 een nieuwe classificatiecode op om de paralympische sporttak eerlijker en duidelijker te maken. "De internationale tennisbond heeft te lang gewacht om die code door te voeren. Ik was opeens niet meer classificeerbaar, omdat mijn beperking niet langer in het rijtje van handicaps stond die zijn toegestaan." Daarvoor kende Buis, die het syndroom van Ehlers-Danson (bindweefselaandoening) heeft, nooit problemen met classificatie. "Het probleem is dat ik een zeldzame handicap heb. Er is te weinig kennis over. In vergelijking met mijn concurrenten, ben ik misschien wel het meest gehandicapt. Ik duw tijdens wedstrijden af en toe mij schouder terug de kom in. Andere missen bijvoorbeeld alleen een voet. Dat je dan wel mee mag doen is niet uit te leggen."

De rolstoeltennisster had liever gezien dat de code of direct na de Spelen in Rio of pas na de Spelen van Tokio werd doorgevoerd. Toen ze vorig jaar voor het eerst dispensatie verkreeg, leverde dat haar ook dubbele gevoelens op. "Het was emotioneel belastender en het deed mijn prestaties niet ten goede. Veel mensen zeiden tegen mij: 'Goh, wees blij. Je hebt tenminste een afscheidsjaar.'" De twijfel sloeg echter toe, wat haar bijna deed besluiten om de handdoek in de ring te gooien. "Ik was bijvoorbeeld in september voor het laatst op een toernooi in Amerika. Dan bedank je de organisatie en dan zeggen ze: 'Tot volgend jaar'. Dan moet je uitleggen dat dit de laatste keer was. Ik vroeg mij af of ik wel een afscheidsjaar wilde. Wilde ik niet liever per direct stoppen, om niet telkens die pijn te voelen. Toen dacht ik: 'Nee, tennis daar ligt mijn hart.'" 

Nu ze opnieuw dispensatie heeft verkregen, wacht ze voorlopig nog even met het maken van een definitief besluit over het vervolg van haar carrière. "Het oorspronkelijke plan was om in oktober te stoppen, maar dit is niet het moment om een vergaande beslissing te maken. Daar moeten eerst een paar maanden voor passeren." Toen het coronavirus zich verspreidde in Nederland, kon Buis via een oproep op Twitter terecht op een privétennisbaan. Sinds kort mag ze weer trainen bij de Nederlandse tennisbond. "Het is fijn dat ik weer mag komen. Je komt nu tien minuten voor de training aan, wast je handen en moet de speciale looproutes volgen. Gelukkig worden de regels goed nageleefd." Naast het uitvoeren van haar passie rolstoeltennis, hoeft Buis zich voorlopig nog niet te vervelen. Ze gaat voor haar opleiding Klinische Psychologie in de zomer op stage en heeft ondertussen ook een nieuwe hobby ontdekt. In een opwelling kocht ze een naaimachine. "Ik vind dat gewoon leuk om te doen. Ik heb al slabbetjes en broekjes gemaakt. De volgende stap is een T-shirt."

Buis vond een privébaan om tijdelijk op te trainen.